Het is moeilijk om geen spier te vertrekken bij het zien van de kinesitherapiepraktijk van Tiffany Leyre in Oostduinkerke-Bad. Een clean interieur, veel lichtinval én “zicht” op Sint-André, haar favoriete plek aan zee. Deze supersympathieke kinesiste uit Gent spoelde hier aan uit liefde voor haar vriend, het strand en de rust. Ook de liefste sidekick, Livia De Coninck, keerde terug naar haar roots in De Panne. Deze twee kinesisten springen niet van kotje naar kotje, maar nemen je één-op-één onder handen.
Van stad naar zee
“De vraag waarom ik Gent heb ingewisseld voor de kust wordt hier dagelijks gesteld”, lacht Tiffany. “Mijn vriend is van hier, maar ik hou ook van het strand en de rust. Aan zee heerst een gemoedelijkheid, die mij echt doet ontspannen”, straalt ze. “Je hoeft hier ook geen uren naar een parkeerplaats te zoeken of te vrezen dat ze je fietszadel opnieuw gaan stelen”, zucht Livia al lachend. “De mindset is hier anders. Aan zee kent iedereen elkaar en zijn de patiënten minder gejaagd. Ook het joggen op het strand, in de gezonde zeelucht, zou ik niet meer kunnen missen. Deze zomer loop ik trouwens in Nieuwpoort mijn eerste marathon”, staat Livia al te trappelen.
Lunchen aan het openluchtzwembad
“Ik heb mezelf al enkele keren in de arm geknepen. Een praktijk openen was namelijk mijn grote droom”, glundert Tiffany. “Na 2 jaar en een half ervaring op te doen in een groepspraktijk - hier wat verder in de straat - ging ik op zoek naar mijn eigen pand langs de kusttram. De vlotte bereikbaarheid en de nood aan kinesisten in Oostduinkerke-Bad maakten hiervan het perfecte plekje. En hier zit ik dan, ondertussen al zes maanden”, kijkt ze fier in het rond. “Ik heb veel tijd, energie en liefde gestoken in de realisatie ervan en het is dan ook mijn grote trots. Hier wordt dagelijks gestofzuigd en wekelijks gedweild. Thuis daarentegen”, grapt Tiffany. “Ik vind ook niets zaliger dan ‘s middags mijn lunch op te eten aan het openluchtzwembad of na het werk eens een luchtje te gaan scheppen op Sint-André. Zelfs putje winter word ik daar volledig zen van.”
Ook psycholoog en kleindochter
“Het leukste aan de job vind ik het contact met de mensen en wat je voor hen kan betekenen”, gaat Livia verder. “Wij zien patiënten vaak postoperatief, dus als kinesist zit je in de positieve fase van de revalidatie. Ze komen binnen op krukken of in een rolstoel en gaan later met een big smile naar buiten. Daar doe je het voor”, ijvert Tiffany. “Dat psychologische aan onze job vind ik net zo fijn. We creëren een band met elke patiënt en er wordt ons enorm veel toevertrouwd. Mensen met chronische klachten zie ik bijna meer dan mijn grootouders”, lacht ze. “Het mentale aspect verdient evenzeer onze aandacht binnen de revalidatie.”
Twee handen op een buik
“Drie jaar en een drukke agenda later was het tijd voor een extra paar handen. Ik ben dan ook dolgelukkig dat Livia mij vanaf augustus komt bijstaan. We hebben nog samengewerkt in een revalidatiecentrum, dus ik weet dat het een toppertje is”, boft Tiffany. “Ik merkte bij mijn patiënten ook een nood aan verschillende soorten behandelingen en samen, met elk onze inzichten, kunnen we hen die bieden. Daarnaast is het fijn om een klankbord te hebben. Om complexe zaken te bespreken, onze visies te delen en natuurlijk eens een babbeltje te slaan”, gniffelt ze.
Warme aanpak (en tafels!)
“Een goede kinesitherapeut doet aan maatwerk. Dat we binnenkort met twee zijn, betekent dan ook niet dat we meerdere patiënten tegelijk zullen behandelen. Iedere patiënt is uniek en verdient een geïndividualiseerde één-op-ééntherapie. Bij ons krijgt iedereen een halfuur onze volledige aandacht en kan je nadien, in onze fitnessruimte, nog zolang oefenen als je wil. We dragen kwaliteit en privacy dus hoog in het vaandel. Ik hou van een professionele en toch persoonlijke aanpak, en dat is het toonbeeld van onze praktijk. We helpen je er graag bovenop, dus iedereen is van harte welkom deze zomer! En natuurlijk ook in de winter. Onze tafels zijn verwarmd”, knipoogt Tiffany nog.
