Wat is je band met de kust?
“In 2010 borrelde het om iets te kopen aan de kust”, vangt Miguel aan. “Op aanraden van bevriende inwoners zijn we op een dag naar Oostduinkerke gereden. We zijn op de gezellige dijk gaan staan en waren meteen verliefd op dit overzichtelijk dorpje. We hebben dan ook geen seconde getwijfeld om op de dijk iets te kopen. Er komt daar een soort familiepubliek, waar wij ons als gezin enorm thuis bij voelen. Je vindt er geen typische toeristen of chichi-volk, maar gewone mensen, zoals wij. Enkel het schone West-Vlaams krijg ik maar niet onder de knie. En ik ben nochtans vaak op baan met Niels Destadsbader”, lacht hij.
Wat geeft er je die golf van geluk?
“Dat we er ons kunnen terugtrekken en genieten in alle rust”, antwoordt Miguel. “We gaan soms wel eens naar de aanpalende badsteden, maar meestal vermijden we de drukke plekken. Voor ons werk zitten we al genoeg tussen de mensen, dus gaan wij liever wandelen, iets eten of zwemmen in de zee. Door onze grellige agenda komen we dan ook het liefst buiten het seizoen. Maar doet de gelegenheid zich voor, dan springen we meteen de auto in. Nog geen uurke rijden en we kunnen al de zeelucht en vakantiesfeer opsnuiven”, glundert hij.
Waar meer je het liefst aan?
“We zijn een familie van rituelen, dus we zoeken graag onze vaste plekjes op. Zo is het onze plicht om een goeie entrecote te gaan eten in De Mikke, garnaalkroketjes in De Peerdevisser en zoetigheden bij ’t Zoet Genot. Ook in De Verbeeelding, een tearoom op de dijk, beginnen ze ons al goed te kennen. En hoe noemt ook alweer die taverne daar niet ver van, schat?”, roept hij zijn vrouw, Free Souffriau, om hulp. “Juist, de Barkentijn. En hopelijk starten we deze zomer met een nieuw ritueel: kitelessen bij de Fly High Sports. Ik heb dat haar ooit cadeau gedaan, als activiteit samen. Hopelijk komt het er eindelijk van”, zucht hij al lachend. “Dat we toch kunnen kiten als we hier ooit vast zouden komen wonen. Hier vertoeven op je oude dag, ik zie daar wel de romantiek van in”, klinkt het als muziek in de oren van Miguel Wiels.
