Het is een warme donderdagnamiddag in het stadion van KV Kortrijk. Het gras wordt afgereden, de pilaren worden rood geschilderd, spelers verdwijnen na de training en wij worden hartelijk onthaald door hoofdtrainer Michiel Jonckheere (35). Later ontvangt hij ons in zijn heimat Adinkerke, vlak bij Plopsaland – geen betere plek voor iemand wiens carrière zo’n rollercoaster is. In drie jaar tijd maakte hij als assistent-trainer Club Brugge kampioen en scoorde hij als hoofdcoach 31 op 36 bij KV Kortrijk. Kranten spreken vol lof over hem en dat komt misschien door zijn nuchterheid, wat zijn favoriete gerecht ook verraadt: boomstammetjes met appelmoes. Tijd voor zijn verslag over 2025, zonder schwalbes.
De moeilijkste wissel
Michiel studeerde Sociaal Werk, maar scoorde liever op het veld. “Mijn vader heeft drie auto’s versleten door mij als jeugdspeler op en af te rijden naar Club Brugge.” Daarna volgde een decennium bij KV Oostende, zijn grote liefde. “Zowel mijn vader, nonkel als neef hebben daar gespeeld en dat stadion is precies een dancing. Zelfs als we verloren, was het achteraf feest.” Na korte passages bij KV Kortrijk en SV Zulte Waregem rolde hij het trainersvak in. “Door de problemen bij Oostende vertrok ik naar de U18 van Club Brugge. Anderhalve maand later stond ik plots als assistent in eerste klasse en niet veel later speelden we kampioen.” De overstap naar KV Kortrijk als hoofdcoach werd dan ook zijn moeilijkste wissel. “Op de rommelmarkt in Adinkerke kwam wel vijftien man zeggen dat ik de fout van mijn leven maakte.” Maar Michiel blijft recht op zijn doel afgaan. “Kortrijk is familiaal en ambitieus. Meer wil je niet als beginnende hoofdcoach.”
Met het gezin aan de aftrap
Michiel kreeg op zijn 32ste de kans om naar Saoedi-Arabië te trekken, met een financiële aanbieding die voor velen een open doel zou zijn. “Ik zal altijd kiezen voor mijn gezin”, meent hij, terwijl zijn twee kinderen braaf onder de tafel spelen. Voor hem begint succes thuis. “Om goed te presteren, moet je gelukkig zijn, en dat lukt bij mij alleen in een vertrouwde omgeving.” Die omgeving is Adinkerke, ver weg van de stadsdrukte, tussen varkens, kippen en cavia’s. Zijn vriendin Josephine, al twaalf jaar aan zijn zijde, komt toch even tussen: “Hij zou het hol van Pluto nog overwegen.” Thuis is hij echter geen bankzitter. “Vlak voor matchdagen trek ik met de kinderen naar De Verloren Gernoare voor mijn vaste Picon. Twee keer was het café dicht en net die twee keer hebben we verloren. Ik heb de uitbater gevraagd om nooit meer te sluiten”, lacht hij.
Eerlijkheid als tactiek
Wanneer we Michiel vertellen dat al zijn interviews lof opleveren, geeft hij meteen een nuchtere voorzet. “Hoe hoger ze je op een voetstuk zetten, hoe dieper je kan vallen. Het is mijn eerste job als hoofdtrainer en je weet dat je ooit buiten ligt. Men verwacht dat je wint, mooi speelt én 25 spelers tevreden houdt. Als coach ben je psycholoog, leraar, politieman, grote broer en soms zelfs vader.” Daarom zweert hij bij eerlijkheid als tactiek. “Sommige trainers vertelden mij als speler nooit de waarheid. Zo werk ik niet. Een gesprek moet voelen alsof we samen op café zitten.” Zelf hoeft Michiel niet in de spits te staan. “Supporters hoeven mijn naam niet te scanderen; de erkenning mag naar de spelers en de staf gaan. Omgekeerd ben ik zelf ook niet het type dat iemand achternaloopt voor een handtekening, zelfs niet als Kevin De Bruyne hier nu zou passeren.”
Lied van 2025: Nog steeds The House of House van Cherrymoon Trax, toen we vorig jaar kampioen speelden met Club Brugge. Hét hoogtepunt van mijn trainerscarrière. Een emotionele rollercoaster, waarin het geloof elke match groeide. De thuismatchen raakten me toen zelfs meer dan de Champions League. Ik heb niet snel stress, maar het moment waarop de VAR dat doelpunt afkeurde vergeet ik nooit. En je vriendin en kinderen na de overwinning het veld zien opkomen… dat maakte het áf.
Mooiste match van het jaar: Zonder twijfel die tegen Beerschot. Sportief belangrijk, maar vooral een mentale boost voor de spelers. En toch kan je er amper van genieten, want promoveren blijft het enige echte doel. Alles wat we nu neerzetten is schitterend, maar als we die stijging straks niet waarmaken, voelt dat toch als een mislukking.
Om te bingen in de kerstvakantie: De volledige Jurassic Park-reeks. Ook series herbekijk ik vaak, zoals Friends, Het Eiland, Nonkels en FC De Kampioenen. Zelfs De Ronde van Vlaanderen heb ik al meermaals opnieuw bekeken op Sporza. Ik ben een enorme koersliefhebber en trouwe supporter van Mathieu van der Poel.
Favoriete podcast: Alles over de NBA – ik ben een grote LeBron James-fan – en true crime. Zo luister ik graag naar Vermist van Alain Remue, het vorige hoofd van de Cel Vermiste Personen. Ideaal tijdens de vele uren die ik op de baan doorbreng.
Beste aankoop: Onze dochter Lily, ‘gekocht’ in januari. Papa zijn van een dochter is toch anders dan van een zoon. Ik ben nóg beschermender.
Onvergetelijke plek dit jaar: Het stadion van AC Milan: je voelt er de voetbalgeschiedenis in de muren. Ook het stadion in Thessaloniki blijft me bij. Twee uur voor de aftrap zitten daar al 30.000 uitzinnige fans volledig uit de bol te gaan. Een echte heksenketel.
Laatste krop in de keel: Michiel: Ik ben geen emotioneel type, wat mijn vrouw alleen maar zal bevestigen. Josephine: De eerste keer dat ik ‘Ik zie je graag’ zei, bedankte hij me gewoon. (lacht) Michiel: We zijn tot nu toe gespaard gebleven van groot verdriet, en dat helpt mij relativeren. Ook in mijn vreugde ben ik niet uitbundig. Ik ben niet iemand die champagne staat te spuiten op een podium.
Grootste verrassing: Josephine zal mij misschien tegenspreken, maar ik had niet verwacht dat het zó chill zou zijn met twee kinderen. Misschien omdat César (6) en Lily (10 maand) zeer flink zijn, maar ik vind het oprecht leuk en totaal niet hectisch.
Goede voornemen: Opnieuw sporten. Sinds ik trainer ben, is dat door tijdsgebrek weggevallen. Als ik eens meedoe op training, hap ik al na vijf minuten naar adem. (lacht) Ik ben zes kilo bijgekomen, dus tijd om daar iets aan te doen. Daarnaast wil ik afleren om negatieve Facebookreacties te lezen. Die onzin is soms om misselijk van te worden.
