Het is twaalf uur stipt wanneer we bij Café Du Parc in Oostende – of is het Parijs? – binnenstappen. Midden in de service, met studiorol en recorder in de hand, banen we ons een weg tussen de gasten met goesting naar garnaalkroketten én esthetiek. Aan het tafeltje in de hoek zit Shannah Zeebroek (40) – de sommelier die de zaak drie jaar geleden een nieuw leven inschonk – nog verdiept in een meeting. Even later verschijnt ze, na een snelle wissel van jas en een vleugje oogschaduw. Op het iconische terras zijn we getuige van haar eerste selfie met een fan, sinds haar tv-debuut als jurylid in Mijn Restaurant. Onze honger naar haar 2025 stilt ze eerlijk – en met veel gelach.
Flashmob, huwelijksaanzoek en tijgerhaai
Ook privé had Shannah dit jaar redenen genoeg om te ontkurken. In juli vierde ze haar veertigste verjaardag, met Dirty Dancing als thema. “De flashmob, maar zeker het huwelijksaanzoek had ik niet zien aankomen.” Haar verloofde – acteur, duikinstructeur én zeiler Tom Vermeir – ziet ze sindsdien echter één keer per maand. “Hij is op wereldzeilreis, maar we maken er het beste van. Ik heb toch werk genoeg”, knipoogt ze. Haar mooiste herinnering speelt zich ook ver van huis af. “In januari, tijdens onze laatste duiksessie in de Filipijnen, kwam er plots een tijgerhaai op ons af. Ongelofelijk!” Duiken doet haar de wereldproblematiek boven even vergeten. “Van die clown in Amerika en die narcist in Rusland durf ik als kleine garnaal wel eens wakker te liggen. Het is geen ver-van-mijnbedshow meer.”
Een stylo met een strik errond
Tradities? Daar doet deze rock-’n-rollchick niet aan mee. “Geen kerst is bij mij hetzelfde en meestal vier ik het zelfs met vrienden. Zo zat ik twee jaar geleden aan tafel met onze maître d'hôtel Steven.” Ook onder de kerstboom wil ze niets voorspelbaars. “Een Parker-stylo, bijvoorbeeld – ik zweer nog bij notitieboekjes. Op de krultang van de make-upartieste van Mijn Restaurant kon ik dan weer niet wachten. Die heb ik de dag erna meteen zelf gekocht.” Haar feestmenu wordt meestal last minute in elkaar geflanst. “Als het maar lekker en véél is. De wijn daarentegen, die heb ik wél op orde”, knipoogt ze. “Dit jaar klink ik op onze evolutie – van 12,5 naar 13 in Gault&Millau. Niet dat ik nooit tevreden ben, maar op mijn lauweren rusten is niets voor mij”, zegt Shannah, terwijl ze kritisch in haar eigen garnaalkroket bijt.
Zelfs dankbaar voor gefluit op straat
De goedlachse sommelier wenst iedereen wat meer levensvreugde toe. “Kijk eens rondom je, we hebben het hier goed. Toch lijken sommigen hun tanden tegenwoordig met azijn te poetsen. Empathie ontbreekt soms, terwijl we geen robotten zijn. In essentie willen we allemaal hetzelfde: graag zien en graag gezien worden.” Shannah laat zich alvast niet snel uit haar lood slaan. “Zelfs wanneer ik word nagefloten op straat, zeg ik – tot hun grote verbazing – ‘merci’. O wee de dag dat ik niet meer word nageroepen”, grapt ze. Achter die zelfverzekerde uitstraling schuilt echter een klein, verlegen meisje. “Daarom volg ik ook mediatraining. Er mag wat peper in zitten – anders kijkt niemand. Inge Waeles van restaurant Boury – en jurylid in Celebrity MasterChef – is echt een voorbeeld voor mij.”
Culinaire ontdekking van het jaar: Nusara in Bangkok, nummer zes in de lijst Asia’s 50 Best Restaurants.
Allerbeste restaurant: Als zijn ex-partner ben ik natuurlijk bevooroordeeld, maar niemand tipt aan Willem Hiele. Hoe hij zijn keuken brengt, is ongezien.
Wijntip: Eigenlijk ben ik een echte bubbelmadam. Liefst champagne, maar de Belgische schuimwijn L’Insoumise uit Luik raad ik iedereen aan.
Lied van 2025: No surprise van Warhaus – hoewel mijn leven nogal onvoorspelbaar is. Hun album Ha Ha Heartbreak uit 2022 leg ik nog dagelijks op.
Boek voor onder de kerstboom: Autobiografie van mijn lichaam van Lize Spit, voor veel moeders en dochters herkenbaar. Hoe zij onderhuidse emoties kan verwoorden, vind ik bewonderenswaardig. De boeken van Dan Brown vind ik dan weer de ketchup van de literatuur: om te verslinden dus.
Om te bingen in de kerstvakantie: De big fuck-up op Streamz, waar Tom in mee speelt. (knipoogt) Over corrupte flikken in de jaren 80. Heel entertainend.
Party-outfit: Kortgerokt, botjes en een topje.
Goede voornemens: Volledig stoppen met roken – ik ben nog een parttime roker – meer sporten en een betere timemanagement. Mij zie je nooit ergens tien minuten te vroeg komen. Ik probeer altijd nog snel iets te doen en kom dan nét op tijd – of eerder vijf minuten te laat.
Favoriete feestdag: Het is hier elke dag 1 april. Ik vind niets geestiger dan elkaar af en toe een loer te draaien. Tom mag trouwens een mop al dertig keer verteld hebben, ik blijf lachen. Volgens mij vindt hij dat stiekem het leukste aan mij. Ik ben er ook rotsvast van overtuigd dat lachen gezond is.
