In de lens van Jade Madoe
Je verdrinkt in haar zeeblauwe ogen, maar wordt nog dieper meegezogen in haar paarse, roze en blauwe (onder)waterwereld. De wereld van Avatar? Die is er niets tegen. Ook haar appartement in Gent is picture perfect. Er ligt een plaat te spelen, de zon schijnt tot in het hoge plafond en haar foto’s liggen in het rond. (Hé, dat rijmt! Ruik ik daar arty farty?) Focus, Isabeau. Op Jade haar klik met de camera, scherpgesteld op de zee. De onderwaterfotografe uit Koksijde dompelt ons dan ook graag onder in haar schemerige, zandkorrelige droomwereld. “We leven te veel in een man-made world. Ik wil de mens terug op het ritme van de natuur krijgen. Van de wind die door de palmbomen waait, van het water dat stroomt en van de fauna en flora die er leeft.” Let’s go with her flow!
Het stelen van mama’s camera
“Mijn mama ontdekte haar passie voor fotografie pas rond haar 40ste. En hoe haar talent verder ontwikkelde inspireerde mij enorm”, blikt Jade terug. “Ik weet nog goed hoe ik als tiener haar fototoestel ‘leende’ en met een koffer vol kleren en attributen ging shooten met mijn vriendinnen. Maar als puber werd het meer dan dat. Het werd een manier om mij uit te drukken zonder woorden, een plaats voor mijn innerlijke leefwereld, een kanaal van vrijheid, zonder limieten en regels”, beschrijft ze zo mooi als haar foto’s. “Via fotografie kan ik mij onderdompelen in mijn eigen droomwereld, en met bewegende beelden eigenlijk nog dieper. Daarom besloot ik Film te studeren in het KASK in Gent. Maar mijn grootste leerschool? Dat waren de avontuurlijke reizen met mijn mama, waar ik mijn hart en intuïtie leerde volgen. En nu gaat er geen dag voorbij zonder iets te creëren”, glundert Jade.
Meisje van de zee
“Als kind tekende ik alleen maar zeemeerminnen, vissen, koraalriffen, piraten en schatkisten. Ik zag de zee elke dag, maar ze had nog zoveel geheimen die ik wou ontdekken. Ook tijdens mijn studies kwam de zee bijna in al mijn projecten voor”, stond ze er toen nog niet zo bij stil. “Dan was de vraag of ik aan de oppervlakte ging blijven of mij ging verdiepen in onderwaterfotografie. Wanneer ik in een surfcommunity belandde in Costa Rica, wist ik het. Ik begaf me dag in dag uit in de zee, met mijn onderwatercase en zwemvliezen, tussen de surfers. Niet per se de sport, maar hoe we meegingen met de golven is wat me fascineerde. Hoe we, omarmd door de zee, allemaal deel werden van haar ritme. En toen besefte ik dat ik op de juiste plek zat: waar de connectie is tussen mens en natuur. En die verzoening wil ik via mijn werken delen.”
Focus op blue hour
“Ik werk vaak analoog, omdat ik hou van dat nostalgische gevoel dat komt bovendrijven bij gekorrelde foto’s. Het is dan ook die kinderlijke verwondering en fantasie die ik in leven wil houden”, vertelt ze gedreven. “Daarnaast fotografeer ik meestal tijdens blue hour, vlak na zonsondergang of net voor zonsopgang. Die romantische, melancholische kleuren resoneren op één of andere manier met mijn verlangens, mijn droomwereld, mijn onderbewustzijn. Het was zelfs nog niet tot me doorgedrongen dat mijn werk vooral blauw, roze en paars kleurt, tot ik nu alles bij elkaar zie liggen”, lacht Jade. “Omdat ik alles nog zelf bewerk en monteer, zit ik meer achter mijn computerscherm dan in het ‘veld’, maar hopelijk keert ooit het tij.”
Kunst als onverklaarbare flow
“Kunst brengt iedereen dichter bij zijn of haar verbeelding. Of je nu voor een schilderij staat, naar een film kijkt of verdwaalt in een stuk muziek, je ontsnapt even aan de realiteit. Iets onvatbaar krijgt in kunst plots vorm, een plek. Je krijgt een glimp van een innerlijk landschap te zien, zowel die van jou als die van de maker. Wanneer ik creëer, kom ik precies ergens anders terecht en in een onverklaarbare flow”, verwoordt ze toepasselijk. “Ik creëer dan ook zonder verwachtingen. Ik zou er anders minder of zelfs niet van genieten. Maar mocht er ooit een werk van mij gepubliceerd worden op het filmplatform Nowness of in The Surfer’s Journal, zou dat natuurlijke een grote eer zijn”, geeft ze stiekem toe.
Wegtrekken uit België
“Natuur en avontuur, daar word ik het meest gelukkig van. Zo slaat mijn hart altijd sneller wanneer ik terugdenk aan mijn tijd in Italië. Ik droom eigenlijk wel van een huisje daar, ergens aan de rand van een klein bos bij een meertje, met een tuin vol bloemen en vijgenbomen, waar ik het water kan horen stromen. Een simpel leven in een gezellig stekje, waar ik me geïnspireerd voel, mijn eigen atelier heb, kan koken met lokale producten en kan flaneren in de steegjes. De perfecte uitvalsbasis om op mijn missie te gaan. Ons verzoenen met de zee”, drijven we samen weg in gedachten.
