Een bekende Zeeparel heeft voeling met de kust, met wie ze zijn en wat ze willen. Tijd om deze verankerde locals dus beter te leren kennen. Voor dit modenummer slaan we Zarina Rouge (32), van wie de handtassen al langer het straatbeeld kleuren aan de Westkust, aan de haak. Naast mama van zoontje Leo, baat ze multibrandstore Cleeren in Nieuwpoort uit en ontwerpt ze haar eigen handtassenlabel. Openhartig zoals ze is, moesten we niet lang vissen naar antwoorden.
Leukste aan mijn job: Dat ik mijn twee passies kan combineren, enerzijds het sociaal contact als winkeluitbaatster en anderzijds mijn liefde voor stoffen en materialen als ontwerpster. Van opleiding ben ik eigenlijk vertaler-tolk, maar voortdurend achter een computerscherm tokkelen bleek niets voor mij.
Als ik één gerecht moet kiezen, dan is dat: Een goeie ceviche of een tonijntartaar met avocado. Rauwe vis zou ik zelfs als ontbijt kunnen eten. Ik wissel de Belgische keuken dan ook graag in voor een wereldkeuken. Geef mij dus maar een gegrilde aubergine in plaats van stoofvlees. Door mijn drukke agenda staan er helaas vaak droge boterhammen op het menu, maar ik maak graag tijd voor een traktatie in restaurant Boîte in Sint-Idesbald. (knipoogt)
Ik kook: Niet graag. Het maakt me zenuwachtig. Het is ook altijd een evenwicht zoeken tussen mijn vriend die steak verkiest en ik die liever een toast avocado lust.
Dit krijg ik niet binnen: Warme tomaten. Die andere textuur en de pel die er dan nog eens af vliegt, zijn voor mij echt een mindfuck.
Dit zit standaard in mijn koelkast: Kiwi’s en alles van de Beauvoordse Walhoeve. Die chocomousse is te goed.
Bekende gasten op mijn droomdiner: Enkele ontwerpers van kleinere modehuizen, zoals Marieke Meulendijks van Les Coyotes de Paris of Wannasiri Kongman van Boyy. Zulke mensen intrigeren mij. Mensen met een unieke persoonlijkheid, die een blik durven geven op hun imperfecte leven. Velen proberen te groeien door elkaar na te doen, in plaats van anders te zijn, en dat vind ik jammer.
Dit zit altijd in mijn handtas: Een deodorant van Dove en de Eight Hour Cream van Elizabeth Arden in vliegtuigformaat.
Favoriete outfit: Een baggy broek met een aansluitend topje.
Ik blijf fit door: Die kiwi’s? Nee, vooral door bezig te blijven met mijn job. Strak en fit ben ik allesbehalve. Ik loop gewoon dagelijks achter een kleuter.
Wildste ambitie: Mijn handtassen internationaal verkopen, omringd door een mooi team die me daarbij kan helpen, maar vooral een stabiel gezinsleven. Dat ik oud mag worden met mijn vriend, Pieter-Jan. Ik kom zelf uit een uiteengevallen gezin en was zeer lang op zoek naar die stabiliteit. Samen en gezond blijven is dan ook mijn grootste droom.
Alternatieve carrière: Als ik opnieuw achter de schoolbanken zou zitten, zou dat voor interieurarchitectuur of modeontwerper zijn. Ik heb niets creatief gestudeerd en dat vind ik jammer. Het zou leuk zijn om iets te doen rond mijn fascinatie voor stoffen, afwerkingen en mooie meubels.
Favoriete beautyproduct: Alles van Bobby Brown. Haar producten zijn licht en aangenaam.
Slechte gewoonte: Te veel praten en te enthousiast zijn, waardoor ik wel eens iets verkeerd zeg. Ik moet soms eens leren zwijgen.
Ik woon aan de kust omdat: Ik die lucht nodig heb. Wanneer ik op aankoop ben voor nieuwe collecties in Parijs of Rotterdam, voelt dat na een tijdje claustrofobisch. Het idee dat de zee twee straten verder is, geeft mij ademruimte.
Favoriete plek aan zee: Mijn winkel. Het is een mooie, brede ruimte met veel passage en dicht bij de zee, wat altijd zorgt voor de perfecte start van mijn dag. Daarnaast is Sint-André in Oostduinkerke mijn favoriete strand.
Favoriete muziek: De muziek van Kaytranada en Parov Stelar. En als het echt om te shaken is, dan graag Rihanna.
Dit brengt me aan het lachen: Mijn zoontje Leo.
Favoriet geluid: De vogeltjes die fluiten in de lente. Ik heb meteen goesting om aan de dag te beginnen.
Guilty pleasure: Zo’n softijsje van McDonalds.
Beste aankoop: Laarsjes van Phillip Lim. Pieter-Jan vindt ze er als klompen uitzien, maar ik vind ze prachtig.
Ik krijg een krop in de keel van: Andere mensen die huilen.
Ik start mijn dag altijd met: Koffie. Twee ’s morgens en ééntje in de namiddag. Zonder koffie zou ik niet kunnen leven. Er staat dus ook een koffiemachine in de winkel en als ik ergens op verplaatsing shoot, neem ik die altijd mee.
Op mijn wishlist staat: Een grote, mooie reis naar Zuid-Korea of Bali. Ik heb nog niet vaak gereisd en ben zelfs nog nooit buiten Europa geweest. Behalve toen ik als kind van Kazachstan naar hier verhuisde.
Grootste angst: Dat ik mijn job niet meer graag zou doen. De modewereld is hard en asociaal en ik heb het er daar vaak moeilijk mee. Daarnaast run ik op mijn eentje twee bedrijven en dat is best pittig. Zo zit ik wel eens met mist in mijn hoofd, maar dat is ondernemen zeker? Hopelijk kan ik snel iemand aannemen om het werk te verlichten. Mijn man steunt me mentaal, maar qua modegevoel blijft dat toch moeilijk. Hij ziet haast geen verschil tussen rood en oranje. (lacht)
Zo vaak verander ik van handtas: Zo weinig mogelijk eigenlijk, om de kwaliteit van mijn tas zo goed en lang mogelijk te controleren. Momenteel loop ik met de shopper ‘Boris’ rond, zeer praktisch als je pampers, extra kleren en speelgoed moet meezeulen. Ik ben zodanig veel aan het werk, dat er geen tijd meer is om me op te kleden.
