Een Bekende Zeeparel heeft voeling met de kust, met wie ze zijn en wat ze willen. Tijd om deze verankerde locals dus beter te leren kennen. Voor onze ontspanningseditie overspoelen we de Beernemse radio- en televisiepresentator Xavier Taveirne (43) met enkele diepe - en vooral minder diepe - vragen. Met zijn vriendelijke stem, realistisch consumentenadvies en groot relativeringsvermogen is hij overal te zien en te horen: ’s morgens op de radio, ’s avonds op tv, in de week in Brussel en in het weekend in Oostende. Hoe, waar - en laat staan wanneer - komt hij zelf tot rust?
Zo ziet mijn werkdag eruit: Van 7 tot 9 uur werk ik aan 'WinWin', van 9 tot 10 uur presenteer ik op de radio, van 10 tot 13 uur zit ik in vergaderingen en in de schminkstoel, van 13 tot 19 uur draaien we voor ‘Klacht van de Week’ en nadien moet ik nog mijn radioshow van de volgende ochtend voorbereiden. Of een interview afnemen. (knipoogt) In januari was het werken, eten, slapen, repeat, maar ik ben zeer dankbaar voor de aandacht die 'WinWin' krijgt.
Het moeilijkste aan mijn job: Is dat ik best veel van mijzelf moet geven. Ik moet voortdurend praten, continu alert zijn en altijd even vrolijk zijn, waardoor mijn sociale batterij ’s avonds wel eens leeg is. Dan wil ik gewoon twee uur zwijgen en genieten van goed gezelschap en lekker eten. In een groep krijg ik ook snel het gevoel dat ik te veel ben, zeg of doe, waardoor ik me dan liever op de achtergrond hou, zoals in het tv-programma ‘De rugzak’. Ik ben een bekend gezicht, maar in mijn vrije tijd wil ik gewoon de kleine Xavier zijn.
Na het werk: Probeer ik nog van de laatste zon te genieten. Met een aperitiefje op het strand of op de bankjes langs het Kursaal, al is het slechts voor een halfuurtje. Ik haat wachtrijen, dus we hebben geen strandcabine. (lacht) Daarnaast ga ik graag wandelen of uit eten, want dan kom je tot andere gesprekken.
Alternatieve carrière: B&B-uitbater. Liefst in Oostende, of als ik mag dromen: aan de Oostkust van Amerika. Je gasten een fijne tijd bezorgen, met lekker eten, in een mooi interieur? Dat lijkt mij de max. Let op: ik onderschat het zeker niet. Opgegroeid in een horecafamilie, weet ik goed genoeg welke werklast daarbij komt kijken.
Hiervoor spring ik uit mijn bed: Verhalen van mensen brengen en de wereld een beetje begrijpbaarder maken. Of dat nu via de radio, televisie of sociale media is.
Favoriete plek aan zee: Het uiteinde van het Westerstaketsel in Oostende, in het diepste van de winter, wanneer er niemand anders is. Enkel water rond je hebben, dat is voor mij pure vrijheid. Dan kan ik pas echt goed nadenken, zonder dat iets of iemand mij ‘vervuilt’. Een stad of evenement waar het krioelt van de mensen, is dan ook niets voor mij. Wanneer iedereen naar zee komt, trek ik naar Brussel.
Droombestemming: Alles wat Angelsaksisch of Scandinavisch is. Ik hou van de uitgestrektheid en de rust die je daar vindt. De Deense taal spreekt mij trouwens geweldig aan.
Favoriete tv-programma: Het Deense ‘Borgen’. (knipoogt) Ik hou van de mengeling politiek-maatschappij-misdaad, zoals in ‘House of Cards’, ‘The Diplomat’, ‘The West Wing’ en ‘Designated Survivor’. Heerlijk!
Dit zit standaard in mijn koelkast: Griekse yoghurt en Cola-Cola Zero. Ik doe bovendien vaak aan intermittent fasting. Acht uur eten en zestien uur vasten, dat werkt voor mij. De voorbije vier maanden heb ik niet op mijn voeding gelet en ben ik acht kilo bijgekomen.
Mijn droomgast aan tafel is (dood of levend): Jack The Ripper, Hitler of Hendrik VIII. Waarom deden zij wat ze deden? Afwijkend gedrag intrigeert me. Maak daar nu wel niet de kop van het artikel van. (lacht)
Zo blijf ik fit: Door te fietsen naar en van het werk, de trap te nemen in plaats van de lift en dagelijks mijn 10.000 stappen te halen. Naar aanloop van ‘De rugzak’ heb ik drie tot vier keer getraind per week, maar nu neemt mijn agenda het even over. Wanneer de rust in februari terugkeert, hoop ik opnieuw twee keer per week te sporten.
Favoriet geluid: Regendruppels in het oerwoud. Wanneer ik mij moet concentreren, leg ik een acht uur lange speellijst op. Dan zit ik instant in een andere wereld en zakt mijn hartslag met 30 slagen per minuut.
In de auto luister ik naar: Klassieke muziek om te kalmeren of een podcast om mij wakker en gezelschap te houden. Soms luister ik naar andere radioprogramma’s om bij te leren, maar vaak zijn de autoritten - los van het verkeer dat mij de muren opdrijft - mijn enigste rustmomenten. Ik noem het mijn mini-meditatie.
Beste aankoop: Mijn appartement in Oostende en elk pareltje dat ik vind op Vinted. Iets van de afvalstapel redden, maakt mij oprecht blij.
Moeilijkste aan de liefde: De leegte terug opvullen, wanneer de liefde verdwenen is. Want het is er of het is er niet, en die tussenperiode lijkt mij het zwaarst. En dat kan evengoed in werkrelaties of vriendschappen zijn. Zelf blijf ik echter niet lang bij de pakken zitten; ik kan heel goed relativeren. Ik krijg wel eens te horen dat ik mijn liefde niet genoeg uit, maar ik probeer altijd attent te zijn. Zo vraag ik steevast naar een doktersuitslag of reserveer ik een tafeltje om iets te vieren.
Gemiddelde schermtijd: Vijf uur per dag. Minstens. Sociale media is voor mij een soort escapisme. Dan wil ik mij ontspannen en niet nog eens de zwaarte van de wereld zien.
Favoriete podcast: Alles wat met passie gemaakt is, zoals ‘Peter Van de Veire & De Zandloper’ of ‘Achter de schermen’. Ik heb bijvoorbeeld niets met voetbal en toch luister ik graag naar ’90 minutes’, omdat het goed opgebouwd is. Podcasts waarbij ze niet weten waar ze belanden of een halfuurtje therapeutisch zagen, zijn minder mijn ding. Ik wil geen moeite doen om het concept te snappen. Ik ben van de structuur.
Lievelingsboek: Alles wat slecht of klef geschreven is. Ik ben elke dag bezig met bedrog, fraude en oplichting, dus dan wil ik tijdens het lezen mijn geloof in de mensheid herstellen. Ik lees bovendien enkel op reis in het buitenland, omdat ik hiervoor mentaal volledig vrij moet zijn.
Favoriet woord: Heb ik niet. Ik probeer net divers te zijn in mijn taalgebruik, waarbij ik soms oude woorden van onder het stof haal. Zo gebruikte ik onlangs nog ‘parmantig’, in plaats van ‘fier’. Van luisteren naar plat West-Vlaams kan ik trouwens echt genieten en thuis spreek ik het ook zelf, met heel veel liefde. Ik ben wel van mening: spreek West-Vlaams of Algemeen Nederlands; niets daartussen.
Ik krijg een krop in de keel van: Mensen die hun gerenoveerd huis voor het eerst te zien krijgen, in zulke verbouw- of interieurprogramma’s. Ik voel dan echt met hen mee.
Dit brengt mij aan het lachen: Filmpjes van mensen die vallen. (bloost) Die stunteligheid, daar zit bijna kunst in.
Zonder dit kan ik niet: Mijn lief. Hij is mijn veilige thuishaven. Wat niet wilt zeggen dat ik afhankelijk ben van hem. Hij maakt mijn leven zo veel mooier, maar ik vind het belangrijk dat ik een persoon op mijzelf kan zijn.
Dit had ik al langer moeten doen: In Oostende wonen. De zee maakt mij gelukkig, brengt mij tot rust en herstelt de band met onze WestVlaamse roots. Mijn man is van Oostduinkerke en ikzelf van Beernem.
Ik shop het meest bij: Selected Homme. Al jarenlang mijn favoriete merk en ondertussen ook al vijf jaar mijn sponsor. Het is een Deens, duurzaam én betaalbaar merk. Ik vind het fijn dat ik kan zeggen dat mijn jeans maar 79 euro heeft gekost.
Ik spaar voor: Niets specifieks. Ik heb niet veel nodig en ben tevreden met wat ik heb. Ik ben ook zo opgevoed; ik vergelijk nooit met een ander of verlang niet naar het onmogelijke. Waarom zoveel druk op jezelf leggen? Voor hetzelfde geld lig je morgen onder een tram.
Guilty pleasure: Interieurprogramma’s en vol-au-vent. Hoewel ik mij niet snel schuldig voel over iets. Zeker niet als ik er plezier in heb. En als het écht het daglicht niet mag zien, dan gaan we dat aan niemand vertellen. (knipoogt)
