Na het lezen van dit artikel wil je je stijlvolste outfit aantrekken, een treinticket boeken naar Parijs en er ronddwalen met een croissant uit het vuistje. Mijn hartsvriendin en modefotografe Anila Coba (37) ruilde in de zomer van 2024 het West-Vlaamse Oudenburg in voor de modestad, samen met haar man Ken Marteel, een webdesigner met de succesvolle reisblog ‘Dit is Parijs’. Na een lange zoektocht naar een appartement, in combinatie met fotografiewerk én een bachelor aan LUCA School of Arts, wandelt ze nu - met haar takeaway matcha, notitieboekje en camera in de aanslag - door de Parijse straten. Benieuwd naar haar beweegredenen, ervaringen én lievelingsadresjes, lopen we een dagje - en 18 kilometer - met haar mee.
Une histoire d’amour
Het is vrijdagavond en vanuit Lille sta ik op nog geen uurtje in Gare du Nord. Anila wacht me op aan haar dichtstbijzijnde metro-uitgang, samen met haar man - een wandelende gps, die ons wegwijst naar Chez Bartolo, de oudste pizzeria van Parijs. “Ken zijn voorliefde voor deze stad was nog groter dan die van mij, maar al snel raakte ik ook in de ban. We kwamen tot wel zes keer per jaar en verbleven telkens in een ander arrondissement. Het is opvallend hoe elk quartier een eigen sfeer uitstraalt”, omschrijft Anila. Het was in april 2022 wanneer ze de ingeving kreeg om haar laatste semester vanuit Parijs te volgen. “Zo enthousiast - of naïef - als we waren, zagen we ons hier al snel wonen. De zoektocht naar een appartement duurde echter anderhalf jaar”, zucht ze al lachend. De combinatie zoektocht-werk-studies raadt ze weliswaar niemand aan. “Het duurde even voordat ik terug in balans was, maar Parijs voelde aan als een nieuw hoofdstuk."
35 m² in het 14de
Achter een typische Haussmann-gevel, een charmant binnenpleintje en een krakende draaitrap in het 14de arrondissement, schuilt hun net gerenoveerde huurappartement. “Deze wijk paste het best bij ons. Het is hier superrustig, niet toeristisch en op wandelafstand van mijn lievelingsplek: le Jardin du Luxembourg - ‘Luco’ voor de insiders”, knipoogt Anila. De hoge plafonds, marmeren schouw en authentieke molures zijn bewaard gebleven en in de 35 vierkante meter is er zelfs plaats voor een kerstboom, mijn valies en een zetelbed. “Het is zeer goed ingedeeld, maar ik heb lang gezocht naar een geschikte tafel. We hebben ook serieus moeten ontspullen, maar dat zorgde net voor meer rust en ruimte, in ons huis én in ons hoofd.” Enkel hun mooiste outfits, platenspeler en katje Tommy zijn mee verhuisd. “Hoewel we soms op zijn staart stappen”, grapt ze, “is hij opvallend aanhankelijker geworden.”
Madeleines als avondeten
Met de meest knapperige, doch boterige croissants in onze handen, ontdekt Anila nog een nieuw winkeltje in haar wijk. “En zo blijven mijn werkpauzes vaak niet bij een halfuurtje”, gniffelt ze. “Pas na zes maanden ebde het vakantiegevoel weg en ben ik klaar om mijn weg te vinden als modefotografe. In Parijs heb je een zee aan concullega’s, maar ik hou van een uitdaging. In mijn dromen werk ik voor Jil Sander”, bloost Anila. Een bureau naast je bed, blijft echter wennen. “De muren komen soms op mij af en dan moet ik naar buiten, wat ik eigenlijk niet slecht vind. Waar we in Oudenburg in onze zetel neerploften, komen we in Parijs veel meer buiten. We wonen kleiner, maar leven vrijer.” Er wordt ondertussen al meer gekookt, maar na het werk stuiten ze dus wel eens op een nieuw restaurantje - of madeleinewinkel. “De routine is ver te zoeken en daar hou ik van. Hier word je wakker en weet je zelfs niet waar je je koffie zal drinken.”
Front row op de terrassen
Op het terras van Le Crème Café kijken we zonder gêne naar de voorbijgangers, een van haar vele inspiratiebronnen. “Parijs is te mooi om er niet stijlvol in rond te lopen. Het is precies alsof je de stad verplicht bent om er goed uit te zien. Is het de architectuur, de geschiedenis, de verscheidenheid? Na het kleinste steegje kan je namelijk uitkomen op de grootste boulevard. Niet enkel de inwoners hebben die je-ne-sais-quoi.” Om haar Frans te verbeteren, luistert Anila wel eens de gesprekken rond haar af. “Parijzenaren zijn inderdaad wantrouwig, maar ‘Bonjour Monsieur of Madame’ doet wonderen”, tipt ze. Als West-Vlaming kon Anila zich ergeren aan hun traagheid, maar ze heeft hun slow living leren appreciëren. “Ze zijn wie ze zijn en nemen de tijd, voor alles en iedereen. En daar heb ik, met mijn zuiderse roots, meer voeling mee. En wanneer de zon schittert op de Seine, dan zie ik de zee.”
Hotel Coba
Met 18 kilometer in onze benen komen we even tot rust op hun appartement, met op de achtergrond de gipsy tonen van Django Reinhardt, een iconische Belgische jazzartiest. “Wat ik het meest mis aan België, zijn frietjes van de frituur, autoritten tussen de open velden en het spontane binnenspringen bij familie en vrienden. Hoewel een weekend zonder bezoek zeldzaam is”, klapt Anila hun zetelbed voor de zoveelste keer uit. “Sommigen stonden er in het begin wat sceptisch tegenover, maar nadat we hen Parijs door onze ogen hebben laten zien, begrijpen ze onze keuze. Zelfs rasechte West-Vlamingen”, grapt ze. “En dat is fijn om te horen, zeker van je naasten. Een soort bevestiging dat we de juiste beslissing hebben gemaakt.” Anila zakt nog maandelijks af naar België, voor klanten, familie en vrienden, maar iets trekt haar altijd terug. “Ik woon nu nog maar een half jaar in Parijs en ik wil hier nooit meer weg.”
Favoriete warenhuis: Le Bon Marché, de oudste van Parijs en zelfs Frankrijk.
Hier dineer ik het liefst: Restaurant Clamato.
Mooiste terras: Cliché, maar Café de Flore.
Beste brasserie: La Coupole, waar Hemingway en Picasso vroeger aten en dansten.
Beste croissant: Boulangerie Poilâne.
Beste takeaway koffie: WHITE Coffee, maar de beste matcha vind je bij AKA Coffee Shop.
Beste macaron: Die van Pierre Hermé, nisser dan die van Maison Ladurée.
Lievelingsgalerij: Galerie Patrick Seguin.
Favoriete boekenwinkel: Ofr.
Mooiste tentoonstelling: L’atelier Brancusi in Centre Pompidou.
Favoriete museum: Zowel Musée Rodin als Bourse de Commerce.
Beste cocktailbar: CRAVAN, ingericht door de Belgische architect Ramy Fischler.
Leukste jazzbar: Sunset Sunside.
Hier zou ik verblijven: Hotel Les Bains Paris.
Nog op mijn to-dolijst: Restaurant Septime, kunstmuseum Institut Giacometti, pâtisserie Mori Yoshida, de torenflats Choux de Créteil en nog zo veel meer.
